يــــا ر ب
                                               محمد ا صغــر( عـبا د ی)      محمد ا صغــر( عـبا د ی)

 يـا رب تو کـر م نما ، کـه نـفـس وشيـطا ن     

     ميخـوا نـد م هـرلحظـه  بــرا ي، عـصيـا ن    

 

 بـــيـچا ره فـــتـا د ه ا م ، بـه د ا م هـــرد و         

  گـه نـفس بـرد سوی خـود ش، گـه شيطا ن

                                             ----  -------- ----

 

       عـمـرم بـشـد و سـخـت ا سـيـر، هــو ســـم  

                                                    

        بـغـيـرا زگــنـه  نــزد ه  يـکــد م ،  نــفـســم

       لطفئ ، کـرمئ ، رهـا ن مرا ا زگــرد ا ب

                                                        

    کـفتا د ه به گرد ا ب، بـه مـا نـنـد  خــســـم

 

                                             ---- --------- ----

 

ا لـهی  گـر چـه يـکـد م  طـا عـتــم نـيـست       

    د و ر ا زعـصيا ن، گـري وساعـتـم نـيست

 

بکن رحمئ ، بـبـخـشـا  بـا غ و بـو سـتـا ن        

   چـو مـيد ا نی  بـه آ تـش ، طـا قـتـم  نيـست

 

                                              ---- ---------  ----

 

   کنـم تکـيه به لطف حق ، که با شد تکـيه گا ه ما                                                                

                                                     

    بـه آ ن ذ ا تـيکـه مـيد ا نـد، خـطا وهـم گـنا ه ما

 

   به آ ن ذ ا تيکه مي پوشد ، اکرچه بند ه  بـخروشد    

 

                                                      

       هميشه پـرد ه مي پـوشد، بـه هـرجرم وخطا ه ما

                                             ---- --------- ----

 

      ا لــهــی  يـــــا ا لــهــی  يــــا ا لــهــي        

     بـبـخـش ا زما ، هــرجـرم وگـنـا هــی 

 

      نــه بخشی تـو، کـي بخـشـد جرم ما را ؟     

     که د ا ريـم ، صد هزا رجرم وگـنا هـی

                                           ----  --------- ----

 

بـگــفتـا شيـخ : روزه يــا صـيـا م اسـت        

       بـيــا  تـوبـه بـکن، کـا رت بـه کـا م ا ست

 

خــد ا يـــا   و ا قــفـی  حـــا ل ٍ د لٍ  ما           

   هـز ا ر با ر تو به گو يد ، تو به خا م است

   

                                        ----  ---------   ----

 

       سـپـيـد مو گـشتـه و د ل ما نـد ه چـو قـيـر

 

                                                   

       بـه د ل شـو ق گُُـنـه  هــر د م زنـد ، تـيـر

 

        ز طـفـلی هــم جـوا نی ، تــا بــه پـيـــري

 

                                                     

       هـوس هـا ، بـسـته پــا يـم را بـه زنـجـيـر

 

 


March 11th, 2007


  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.
 
شعر،ادب و عرفان